‘Ik begrijp het niet,’ zei Paul.
‘Laat me raden’ zei Frank.
‘Het gaat over Julie?’
Frank is Pauls sparringpartner als het om zijn team gaat.
‘Ja’, zei hij, ‘er zit veel meer in haar.’
‘Maar dat ziet zij zelf niet.’
‘Ik kan niet zeggen dat ze haar werk niet goed doet.’
‘Maar ze kan veel meer. Maar ja, als ze het zelf niet ziet…’
‘Zal ik eens met haar praten?’ stelde Frank voor.
Een gesprek volgde.
‘Hoe gaat het?’ vroeg Frank
‘Lekker’ zei Julie.
‘En thuis?’
‘Goed.’
‘Ik heb een goed leven.’ zei Julie.
‘Ik heb gelukkig geen problemen,’
‘En ik ben niet ziek, dus hoef ik niet naar de dokter.’
Frank moest denken aan de filosofie van Johan Cruijff.
Je gaat het pas zien als je het door hebt.
Het gesprek duurde ruim een uur.
Julie bedankte Frank voor het gesprek.
Weet je wat hier het probleem is?
Dat er geen probleem is.
Als het goed gaat lijkt de noodzaak om jezelf verder te ontwikkelen te ontbreken.
Om de woorden van Julie te gebruiken: “Je gaat niet naar de dokter als je niet ziek bent.”
Toch?
Echter.
Ik spreek uit eigen ervaring.
Een goed leven is de grootste belemmering voor een geweldig leven.
De meesten van ons komen pas in actie als het niet goed gaat.
Een goed leven is makkelijk te aanvaarden.
Dan ontbreekt de noodzaak.
Om jezelf te ontwikkelen.
Of om jezelf beter te leren kennen.
Of om aan een groter zelfvertrouwen te werken.
We gaan veelal pas aan de slag bij forse tegenslag.
Maar waarom wachten op tegenslag?
Als je vandaag nog in actie kan komen.
Doe het juist nu.
Als alles goed gaat.
– Ivo
