Het is mij niet gelukt.
Ik heb mijn doel niet gehaald.
Begin 2016 had ik mezelf een doel gesteld.
50 keer spreken voor een grote groep in 2016.
De teller bleef steken op 34.
Op zich een mooi resultaat.
Maar toch.
Het deed iets met mij.
Het voelde als falen.
Maar gelukkig nu niet meer.
Omdat ik anders ben gaan denken.
Het stellen van doelen heeft als effect dat je jezelf druk oplegt.
In het begin van het jaar werkte dat goed.
Het hielp mij op weg.
Iedere keer als ik voor een groep had gestaan kon ik een streepje zetten.
Begin november zag ik dat ik mijn doel niet ging halen.
Dat frustreerde mij.
Het voelde als falen.
Door te veel te focussen op mijn doel vergat ik iets heel belangrijks.
Waarom wil ik eigenlijk graag spreken?
Ik wil spreken omdat ik een groot verlangen heb.
Mijn verlangen is om anderen te inspireren.
Anderen te laten groeien.
Anderen iets leren.
Anderen de beste versie van zichzelf te laten worden.
En kan dat alleen maar vanaf een podium?
Nee, natuurlijk niet.
Spreken is geen doel op zich.
Spreken is geen verlangen.
Spreken op een podium is slechts een middel.
In 2016 heb ik gelukkig volop invulling kunnen geven aan mijn verlangen.
Niet alleen door te spreken.
Maar ook door te coachen.
Door trainingen te geven.
Door te schrijven.
Doel niet gehaald,
maar wel verder gekomen.
Doelen helpen je op weg.
Maar verlangens brengen je verder.
– Ivo
