‘Jullie houden het veld niet breed.
Er wordt veel te slap verdedigd.
Veel te grote ruimte tussen de linies.
Er is geen enkele pressie.
Logisch dat jullie verliezen!’
Met dit stemgeluid sprak de coach zijn team toe na afloop van de verloren wedstrijd.
Oké.
Geen punten behaald.
Maar veel erger.
De meeste spelers hadden er helemaal geen zin meer in.
Alleen maar negatieve feedback.
De coach wilde graag de beste-versie-van-zijn team krijgen.
Dus ging hij op cursus.
Daar leerde hij veel.
Vooral over zichzelf.
In plaats van alleen maar feedback geven leerde hij vragen stellen.
En toen zijn team wederom verloor sloot hij de wedstrijd als volgt af.
‘Wat moeten we de volgende wedstrijd anders doen?’
De houding van de coach verbaasde de spelers.
Het bleef even stil in de kleedkamer.
Na vijf minuten zei de laatste man: ‘We moeten de volgende wedstrijd veel sneller omschakelen.’
‘En kort blijven dekken.
En de vleugels meer benutten,’ zei de aanvoerder
Dezelfde verbeterpunten als de vorige keer.
Echter de verbeterpunten kwamen nu uit de groep.
En daarmee positieve energie.
Feed forward vragen.
Dat is wat deze coach voortaan deed.
Met feedforward kijk je wat de volgende keer mogelijk beter kan.
Met feedback kijk je wat er misging en wat daarvan de oorzaak was.
Bij feedback speelt emotie vaak een grote rol.
Er is dan al snel sprake van het-gevoel-van-de-wijzende-vinger.
Je moet een knappe communicator zijn om feedback goed te laten landen.
Bij feed forward gaat het over verbetering, kansen en mogelijkheden.
Welke invloed heb je op hetgeen in het verleden is gebeurd?
Geen enkele, want het is al gebeurd!
Hoeveel invloed heb je op hetgeen je morgen gaat doen?
Heel veel, want morgen moet nog komen.
Dus stel (jezelf) gewoon de vraag:
Wat kan morgen beter?
– Ivo
